΄΄ΔΕΣΜΟΙ ΣΤΟΡΓΗΣ΄΄ του ΡΟΔΡΙΤΟ ΑΣΜΠΟΥΝ από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Οι ΄΄Δεσμοί Στοργής΄΄ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Και πιό συγκεκριμένα στην ιστορία της Μόνικα Ερτλ. Μιά ιστορία που μοιάζει να έχει παραπέσει από την ΄΄επίσημη΄΄ ιστορία΄΄,με αποτέλεσμα να την γνωρίζουν λίγοι. Ποια ήταν η Μόνικα Ερτλ; Ηταν η γυναίκα που δολοφόνησε τον δολοφόνο του Τσε με τρεις σφαίρες στο σήμα της νίκης.


Καί η παράπλευρη ιστορία είναι ότι ο πατέρας της Μόνικα ήταν ο Χάνς Ερτλ,ο πιό ταλαντούχος εικονολήπτης της Λένι Ρίφενσταλ,της κινηματογραφίστριας του Χίτλερ. Ο Ερτλ, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ρίφενσταλ, κινηματογράφησε,ανάμεσα στα άλλα,και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Αμέσως μετά την κατάρρευση της Γερμανίας, εγκαταλείπει το Μόναχο και καταφεύγει στην Βολιβία μαζί με την γυναίκα του και τις τρείς κόρες του. Εκανε το ίδιο,δηλαδή,που έκαναν και πολλοί άλλοι Γερμανοί που είχαν σχέση με το Χιτλερικό καθεστώς,προκειμένου να μη συλληφθούν από τους συμμάχους. Εκεί,στη νότια Αμερική,ο Χάνς Ερτλ θα γίνει εξερευνητής και θα αφοσιωθεί στην αναζήτηση της Παιτιτί, της χαμένης πόλης των Ινκας που βρίσκεται κρυμμένη στην αφιλόξενη ζούγκλα του Αμαζονίου.

Η Μόνικα,η μεγαλύτερη και πιο τολμηρή κόρη του,θα κληρονομήσει τον αντικομφορμιστικό χαρακτήρα του Χάνς. Ο πατέρας της την έλεγε αγοροκόριτσο. Οτι ήταν το αγόρι που ήθελε και δεν απέκτησε. Ότι ήταν ΄΄μισό αγόρι΄΄. Ότι ΄΄πυροβολούσε σαν παλικάρι ΄΄. Και ήταν αδύνατον να φανταστεί ποτέ,πως θα χρησίμευε αυτή η ικανότητα στην μονάκριβη κόρη του, την ΄΄πεταλουδίτσα΄΄ του ,όπως την φώναζε,την Πρωταπριλιά του 1971 ,όταν φύτευε τρεις σφαίρες σε σχήμα V,το σήμα της νίκης,στο στήθος του δολοφόνου του Τσε. Πάνω στο πτώμα του Ρομπέρτο Κιντανίλια Περέιρο, βρέθηκε ένα σημείωμα που έγραφε:΄΄Νίκη ή θάνατος΄΄,το σύνθημα των Βολιβιανών παρτιζάνων.

Και ένας ακόμα επαναστατικός θρύλος μόλις είχε γεννηθεί. Αυτός της ΄΄Ιμιλλα΄΄. Της ΄΄νεαρής Ινδιάνας΄΄. ΄Η κατά κόσμον Μόνικα Ερτλ.

Συνδυάζοντας τη βιογραφία,τη μυθοπλασία και τα ιστορικά γεγονότα, ο Ροδρίγο Ασμπουν διεισδύει στους δεσμούς και στην εσωτερική ζωή των μελών αυτής της ασυνήθιστης οικογένειας΄΄,αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Ο συγγραφέας στο βιβλίο του,εστιάζει στις σχέσεις της Μόνικα Ερτλ με την οικογένειά της,και ιδιαίτερα με τις δύο αδελφές της,ιδιαίτερα από την ημέρα που εκείνη περνά στην παρανομία και στον ένοπλο αγώνα. Τα γεγονότα τρέχουν και εκείνος καταγράφει τις σκέψεις και τη σχέση των τριών αδελφών.

Έβλεπα την αδελφή μου παντού,δεν περνούσε μέρα χωρίς να τη δώ. Αν καμιά φορά χτυπούσε το τηλέφωνο,η άμεση αντίδρασή μου ήταν να σκεφτώ πως τηλεφωνούσε εκείνη. Αγόρασα έναν σκύλο κι ύστερα αγόρασα άλλον ένα. Ένιωθα την ανάγκη συντροφιάς,να υπάρχει πάντα κάποιος να με περιμένει.

Ένιωθα την ανάγκη να συναντήσω την Μόνικα και δεν ήξερα πώς. Στο μεταξύ,εκείνη πολλαπλασιαζόταν. Εμφανιζόταν στο παντοπωλείο της γειτονιάς. Σε κάποια από τις πολυθρόνες του κινηματογράφου όπου πήγαινα καμιά φορά.. Στις πλατειούλες όπου έβγαζα βόλτα τους σκύλους μου.

Εχασα αρκετούς μαθητές,μου είχαν απομείνει μόνο τρεις,και το στομάχι μου δημιουργούσε ολοένα πιο σοβαρά προβλήματα. Οι φήμες εξακολουθούσαν να οργιάζουν. Ο κόσμος έλεγε ότι η αδελφή μου ήταν μιά στυγνή δολοφόνος, μια αδυσώπητη γυναίκα που κατέστρεφε από μόνη της το γόητρο των Γερμανών στη χώρα΄΄.

Στους ΄΄Δεσμούς στοργής΄΄,δεν θα διαβάσετε ιστορία. Αν θέλετε να μάθετε για τη ζωή και τον θάνατο της Μόνικα Ερτλ θα ψάξετε αλλού. Ο Ροδρίτο Ασμπούν έγραψε ένα μυθιστόρημα που βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα,αλλά εστιάζει στις σχέσεις των μελών αυτής της ασυνήθιστης οικογένειας,και κυρίως στη σχέση της Μόνικα με τον πατέρα της και την μικρότερη αδελφή της,που μπορεί να διαφωνεί μαζί της,αλλά είναι η αδελφή της και την αγαπάει τόσο που δεν εγκαταλείπει την Βολιβία χωρίς να ξέρει τι απέγινε η Μόνικα.

Ο Ροδρίγο Ασμπουν ,συγγραφέας,σεναριογράφος και μουσικός,γεννήθηκε το 1981 στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας. Το 2007,στο Hay Festival που έλαβε χώρα στην Μπογκοτά,διακρίθηκε ως ένας από τους 39 σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς κάτω των 39 ετών, και το 2010 το λογοτεχνικό περιοδικό Granta τον κατέταξε ανάμεσα στους 22 καλύτερους νέους ισπανόφωνους συγγραφείς. Δύο από τα σενάριά του έχουν γυριστεί ταινίες από τον σκηνοθέτη Martin Boulocq.