ΤΟ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΒΟΥΝΟ της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Την Σώτη Τριανταφύλλου την πρωτογνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 διαβάζοντας το Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης. Ένα μυθιστόρημα που θεώρησα τότε ότι θα άλλαζε το σκηνικό της νεοελληνικής λογοτεχνίας, αλλά, δεν το άλλαξε. Ούτε και η ίδια η συγγραφέας, κατά την γνώμη μου,μπόρεσε να το ξεπεράσει, παρ΄ όλο που διαθέτει μιά από τις καλύτερες πένες στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Από τότε δημοσιεύτηκαν πολλά μυθιστορήματά της. Το Λούνα Πάρκ στο Ιερό Βουνό είναι το πιο πρόσφατο και,αντιγράφοντας από το οπισθόφυλλο του βιβλίου,΄είναι το τρίτο βιβλίο μιάς εν εξελίξει τετραλογίας για τη Σοβιετική Ένωση. Στο Εργοστάσιο των μολυβιών η ιστορία αρχίζει πριν από την επανάσταση των μπολσεβίκων και τελειώνει τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στις Σπάνιες Γαίες ο κλόουν Πραβιέν Σεργκένεβιτς Μακάρεφ ζει στη βορειοδυτική Ρωσία στα χρόνια του Στάλιν. Σε αυτό το τρίτο μυθιστόρημα ξετυλίγεται η ιστορία της οικογένειας Νόζατζε και οι τελευταίες μέρες της Σοβιετικής Γεωργίας.

Τιφλίδα, δεκαετία του 1980. Η Ιρίνα Νόζατζε,δημοσιογράφος στην εφημερίδα Χρονικά της Σοβιετικής Γεωργίας, περνάει τις μέρες της αντιγράφοντας δελτία για την αγροτική παραγωγή και τα επιστημονικά επιτεύγματα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Τίποτα δεν συμβαίνει. Ύστερα, συμβαίνει κάτι, μια αποτυχημένη αεροπειρατεία. Τέσσερις νεαροί Γεωργιανοί αποπειρώνται να αυτομολήσουν στη Δύση. Ακολουθεί τραγωδία που παίρνει μεγάλη δημοσιότητα και πανσοβιετικές διαστάσεις. Η Ιρίνα,αποφασίζοντας να ερευνήσει την υπόθεση με καυκασιανό πείσμα, ζει δυο παράλληλες ζωές. Μία μέσα στην κρυψίνοια,στην αδιαφορία και στην ασυνεννοησία,και μιά άλλη στον κόσμο της φαντασίας και των βιβλίων,από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ μέχρι το Γαλάζιο πουλί της ευτυχίας. Ως τον σκληρό Απρίλιο του 1989,τα μικρά και μεγάλα γεγονότα της ζωής της-απώλειες,απογοητεύσεις,καθημερινές ανακαλύψεις-και της χώρας ολόκληρης-το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ και ο αντίκτυπος τους,το εθνικιστικό κίνημα στη Γεωργία-γίνονται αιτία να αλλάξει η ιδέα που είχε για τον εαυτό της και για όλα τ΄άλλα΄΄.

Η Σώτη Τριανταφύλλου,προφανώς,θέλησε να γράψει ένα βιβλίο για την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Για το πως έζησε αυτή την εποχή η πρωταγωνίστρια του βιβλίου και οι γύρω της. Καταφέρνει και ζωντανεύει την καθημερινότητα των ηρώων της,έχοντας κάνει απίστευτη δουλειά και έρευνα σε όλα αυτά που συνθέτουν την καθημερινότητα της συγκεκριμένης κοινωνίας. Μόνο πού,το συκεκριμένο θέμα,είναι πολύ μεγάλο και την ξεπερνάει. Προσωπικά,δεν με έπεισαν οι χαρακτήρες του βιβλίου. Οταν συμβαίνουν τόσο κοσμοιστορικές αλλαγές αντιδράς διαφορετικά,υποθέτω Οι χαρακτήρες των φίλων της Ιρίνα που κάνουν την αεροπειρατία φωτίζονται ελάχιστα,το ίδιο και η πρωταγωνίστρια που δεν καταφέρνει να κάνει το μεγάλο άλμα και από τα δελτία της αγροτικής παραγωγής να κάνει το μεγάλο ρεπορτάζ για την αεροπειρατία. Βέβαια,μπορεί αυτή να ήταν και η πρόθεση της συγγραφέως. Η πρόταση «… σε λίγους μήνες μάθαινα
ό,τι ήταν γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο επί δεκαετίες» νομίζω ότι είναι η πιό χαρακτηριστική του βιβλίου και χαρακτηρίζει και την εποχή και την συγκεκριμένη κοινωνία.

΄΄Πολλά έχουν συμβεί από την άνοιξη του 1989. Και πολλά έχουν αλλάξει. Ολα έχουν αλλάξει. Μπορείς πιά να να ανοίξεις δικό σου μαγαζί-η γειτόνισσά μας ,η Λάλι Νταβιντασβίλι,στον δεύτερο όροφο,που είχε ραπτομηχανή,άνοιξε ραφτάδικο. Μπορείς να βγείς ακόμα και στην ηλεόραση και να πείς ότι ο Λένιν έτρωγε ψυχεδελικά μανιτάρια και είχε παραισθήσεις. Νομίζω μάλιστα πως κάποιος δήλωσε ότι ο μεγάλος Ουλιάνωφ ήταν ψυχεδελικό μανιτάρι. Εννοώ ότι μπορείς πιά να πείς οτιδήποτε. Το πολύ πολύ να ακούσεις βρισίδι.-΄΄Ιεροσυλία!Βλασφημία!΄΄ και να σού κόψουν την καλημέρα. Πάντως το άγαλμα του Λένιν στην ομώνυμη πλατεία εδώ στην Τυφλίδα το αποκαθήλωσαν. Χρειάστηκε γερανός. Το ίδιο έκαναν και με τα μικρότερα αγάλματα στο μέγαρο του κεντρικού σοβιέτ,στο Σπίτι των Πιονέρων και στο μέγαρο του Υπουργείου Αυτοκινητόδρομων. Ακουσα ότι,στην πλατεία,στη θέση του Λένιν,θα βάλουν τον Αι Γιώργη .ολόχρυσο,να σκοτώνει τον δράκο–ή τον Διοκλητιανό,δεν ξέρουμε ακόμα-πρός το παρόν,στην πλατεία έχει μείνει μόνο η βάση του αγάλματος. Ο Ζάζα Τσερέτελι λέει πως θα αποκαθηλώσουν όλα τα αγάλματα-στρατηγούς,εφευρέτες οργάνων βασανιστηρίων,μάρτυρες της επανάστασης-κι ότι ο μόνος που θα γλυτώσει είναι ο Πούσκιν΄΄.

Για ΄΄Το Λούνα Πάρκ στο Ιερό Βουνό΄΄

ο Αγγελος Πετρουλάκης έγραψε στο Βιβλίο.net: Η Ιρίνα, αντιμέτωπη με την κρατική προπαγάνδα, προσπαθεί να δώσει απάντηση στα ερωτηματικά που χορεύουν εφιαλτικά μπροστά στα μάτια της. Η Σώτη Τριανταφύλλου, όμως, με το χάρισμα της γραφής της, δίνει μιαν ατμόσφαιρα μετριασμένης δραματικότητας, έτσι ώστε ο αναγνώστης να περνά δίπλα από τα γεγονότα, χωρίς να βυθίζεται στην απελπισία ή την κατάθλιψη που απειλεί την Ιρίνα. Η Σώτη Τριανταφύλλου ξέρει τα όρια της γραφής και την τέχνη να περιγράφει ακόμα και τις σκληρότερες καταστάσεις με έναν τρόπο μοναδικό΄΄.