Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις του Λέο Μπουσκάλια

Το βιβλίο αυτό έπεσε στα χέρια μου πριν από 15 χρόνια περίπου σε αυτήν την ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας. Παρόλο το χρόνο που μεσολάβησε δεν έπαψα ποτέ να το μνημονεύω, διότι η αμεσότητα της συγγραφικής πένας του Λέο Μπουσκάλια είναι εντυπωσιακή καθώς και τα μηνύματα του διαχρονικά. Για να αντιληφθεί κανείς το περιεχόμενο του θα ήταν χρήσιμο να γνωρίσει λίγο καλύτερα το συγγραφέα του. Ο Λέο Μπουσκάλια, ιταλικής καταγωγής, (1924-1998) σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας όπου και δίδαξε μετέπειτα ως καθηγητής της κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας. Ήταν ένας παρακινητικός ομιλητής, ο οποίος στόχευε στην αυτοβελτίωση μέσω της αυτοβοήθειας. Όσο δίδασκε στο πανεπιστήμιο αρκετή στην πορεία του στάθηκε η αυτοκτονία ενός φοιτητή ώστε να εξετάσει ο Μπουσκάλια την ανθρώπινη αποσύνδεση και το νόημα της ζωής και να ξεκινήσει μία μη πιστωτική τάξη που ονομαζόταν Αγάπη1Α. Αυτό αποτέλεσε και τη βάση για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο απλά “Αγάπη.




Ο τίτλος του βιβλίο “Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις” είναι αρκετός για να αντιληφθεί κανείς τις 3 βασικές αξίες που θα έπρεπε να διέπουν τον ανθρώπινο βίο, αυτήν της ζωής, της αγάπης και της γνώσης. Τον κάθε συγγραφέα τον γνωρίζει κανείς καλύτερα μέσα από το έργο του. Γι’ αυτό το λόγο παραθέτω από το εν λόγω βιβλίο, που χωρίζεται σε 13 κεφάλαια, τα εξής αποσπάσματα:

“Ίσως αυτό να σημαίνει η ενηλικίωση, να κοιτάζεις απέναντί σου αυτούς τους δύο ανθρώπους, αυτόν τον άνδρα κι αυτή τη γυναίκα και να τους βλέπεις σαν συνηθισμένους ανθρώπους, σαν εσένα, με τα προβλήματα και τις προκαταλήψεις τους, με τρυφερότητα, με χαρά, με λύπη και με δάκρυα, καταλαβαίνοντας πως είναι απλώς άνθρωποι”

“Κανένας δάσκαλος δε δίδαξε ποτέ τίποτε σε κανένα”

“Είναι σκέτος εγωισμός να πιστεύεις ότι μπορείς να διδάξεις κάτι σε κάποιον”.

“Δεν έχεις τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Γίνε λοιπόν ο πιο όμορφος, ο πιο τρυφερός, συναρπαστικός άνθρωπος του κόσμου. Έτσι θα επιζήσεις πάντα”.

“Το ενενήντα τοις εκατό των πραγμάτων για τα οποία ανησυχούμε δε συμβαίνουν ποτέ, εμείς όμως συνεχίζουμε ν’ ανησυχούμε για τα πάντα.”

“Ένα άλλο σημαντικό πράγμα είναι, ότι πρέπει να πούμε στα παιδιά για το θάνατο και να πάψουμε να τα προστατεύουμε δίνοντας τους την εντύπωση ότι είναι αθάνατα. Νομίζουμε ότι ο χρόνος μπροστά μας είναι άπειρος.”

“Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας κάποτε χαρακτηρίστηκαν αδύνατα-και κάποιος απέδειξε ότι το αδύνατο ήταν δυνατό.”

“Ποιος είναι ο άνθρωπος που αγαπάει; Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του. Δε θα μπορέσεις ποτέ ν’αγαπήσει κανέναν, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου.”
Ο Λέο Μπουσκάλια έγραψε best seller, έδωσε διαλέξεις μέσα και έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, αφύπνισε τους φοιτητές του, αλλά και απλούς πολίτες μιλώντας για ένα πολύ απλό αγαθό, την αγάπη. Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει και έως και ιεροκήρυκα της αγάπης. Στο έργο του αναλύεται η έννοια και ο ρόλος του δασκάλου, η έννοια και η αξία της αγάπης πρώτα απέναντι στον εαυτό μας και έπειτα προς τους άλλους. Αγάπησε τον εαυτό σου φωνάζει ο Μπουσκάλια μαζί με τα λάθη του και στα σωστά του, συγχώρεσε και διάλεξε ποια ζωή θέλεις να έχεις και τι άνθρωπος θέλεις να γίνεις.