ΛΑΘΟΣ ΧΩΡΑ

Ο Καρλ και ο Φρεντερίκ είναι δύο αδέλφια από το Τερς της Αλβανίας: μια φανταστική κωμόπολη που κουβαλάει τα έντονα χνάρια της Βαλκανικής ιστορίας, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τις ημέρες μας. Ο πατέρας τους, ένας φανατικός σταλινικός που έχει βαφτίσει τους δυο γιους του προς τιμή του Μαρξ και Έγκελς, πεθαίνει και ο Καρλ επιστρέφει στο Τερς για την κηδεία. Ενώ ετοιμάζονται να θάψουν τον πατέρα τους, τα δυο αδέλφια «ξεθάβουν» απωθημένα και εκ διαμέτρου αντίθετες εκδοχές του παρελθόντος. Ο Καρλ είναι ο άσωτος γιος, ο μετανάστης που έγινε πολίτης του κόσμου. Ο Φρεντερίκ δεν εγκαταλείπει ποτέ το Τερς και ακολουθεί ευλαβικά τα πατροπαράδοτα. Ο Καρλ προσπαθεί να ρίξει φως στο παρελθόν της οικογένειας και της πατρίδας του. Ο Φρεντερίκ επιθυμεί να το θάψει στη λήθη. Οι προσωπικές ιστορίες των δυο αδελφών θα ταξιδέψουν τον αναγνώστη σε δύο ηπείρους και πέντε πόλεις - με σημαντικότερες στάσεις το Τερς και την Αθήνα.
Ο Γκαζμέντ Καπλάνι, ένας συγγραφέας που θεωρείται σήμερα μια από τις πιο πρωτότυπες φωνές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, γράφει ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί και κόβει την ανάσα: επειδή μιλάει στην καρδιά όσων πληρώνουν το τίμημα του να μην ανήκουν σε καμία χώρα παρά μόνο στον εαυτό τους. Το «Λάθος Χώρα» έχει τον ιλιγγιώδη ρυθμό ενός βασανιστικού ταξιδιού και στοχάζεται πάνω στα προσωπικά και συλλογικά επώδυνα διλήμματα της Αλβανίας, της Ελλάδας, της Ευρώπης.
«Για να σπάσει τη σιωπή που έστεκε πάνω στο τραπέζι σαν ένα αόρατο κομμάτι πάγος, ο Καρλ είπε πως ετοιμαζόταν να φύγει από την Ελλάδα και να πάει στην Αμερική. Προσπάθησε να παρουσιάσει αυτή τη μετεγκατάσταση σαν κάτι το συνηθισμένο. Σαν μια απόφαση που θα άλλαζε τη ζωή του προς το καλύτερο. Δεν ανέφερε ούτε την τυχαία συνάντηση με την Κλώντι στην Αθήνα, ούτε την απόρριψη του αιτήματος για την ελληνική υπηκοότητα, ούτε τις απειλές ενάντια στη ζωή του που λάμβανε για μήνες ολόκληρους, ούτε το γεγονός ότι είχε καταλήξει αιμόφυρτος στο νοσοκομείο, ξυλοκοπημένος άγρια. Φοβόταν πως αν τα ανέφερε όλα αυτά, ο πατέρας του θα του έλεγε ξανά με το γνωστό σκωπτικό του ύφος: «Σου το έχω πει, ακόμα και η χειρότερη πατρίδα είναι καλύτερη από τα ξένα». Ο Καρλ ξαφνιάστηκε που ο πατέρας σιώπησε όταν άκουσε πως θα μετανάστευε ξανά, στην Αμερική αυτήν τη φορά. Μόνο όταν ετοιμάζονταν να σηκωθούν από το τραπέζι ο πατέρας τον ρώτησε ξαφνικά: «Δεν κουράστηκες, Καρλ, που πέρασες όλη σου τη ζωή μιλώντας τις γλώσσες των άλλων;»

​

Εκδόσεις Επίκεντρο