Ύδρα και άλλα ποιήματα

Αν μπορούσα τα λόγια μου,
μεθυσμένα απόψε από την ευωδία του υάκινθου κατάφερναν,
τα κατάβαθα μιάς τρυφερής καρδιάς να αγγίξουν
ή το ρίγος του απείρου να ξεσηκώσουν,
τότε - ολωσδιόλου παράξενο δε θα 'ταν-
να ζωντανέψει πάλι στο κυνικό μου πρόσωπο
το παλιό μου χαμόγελο.

Γι' αυτό κι εσείς, πουλιά και πλάσματα της νύχτας,
σε ό,τι σύντομα πρόκειται να αναφωνήσω,

ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ!!

-Αλλά και εσείς, ψηλόκορμες άγριες ίριδες, που
Αιωρείστε απόψε από τους πελώριους λευκούς σας γιακάδες
και ηχηρά περιγελάτε,

ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ!!! [. . .]
(Από την έκδοση)